Görünmezler

Şiir -Ayşe Bozbayır

 

Ben yokum hayatında
Aslında varım da…
Görmezlikten geliyorsun beni
Görsel halüsinasyon kahramanları gibi
Benimle yaşamaya alıştın
Ama kabullenemedin…

Bir televizyon dizisinde
Yan komşunum aslında
Kadraja giremedim, nedense
Çünkü sana yokum…

Mahallede, komşu gezmesinde
Çay içiyorum kız seninle!
Çat kapı kek getirsem de,
Kek var, ben yokum…

Okulda sıra arkadaşınım,
Öğrencinim tam karşı sırada
Ders veriyorsun otuz kişilik sınıfta
Yirmi dokuz dolu, bir sıra boş
Bugün de, yokum…

Milli bayramlarda resmi geçitte
Selamlıyorum seni protokolde
Aslında majörüm bando takımında,

Bando var, ben yokum…

Bir akşam Cumhuriyet yürüyüşünde,
Buluştuk ya hani fener alayında
Tuttuğum fener vardı
Ama ben yoktum senin gözünde…

Bürokraside, resmiyette
Kağıt kürek işinde
Ben varım karşında
Konuşuyorsun yok olan biriyle
Çünkü yokum…

Yarışmayı ben kazandım yine
Ödül verdin olmayan birine
Havada kaldı, tuttuğum kupa elimde
Kupa var, ben yokum…

Üçüncü sayfa haberlerinde
İki polis var kolumda
Ben görünmezim ortalarında
Kelepçe de kupa gibi havada
Suç var, ben yokum…

Muayene ediyorsun hastanede
Pandomik hareketlerle
Raporda afili bir imza ile,
Darp cebir var, ben yokum…

Sosyal medyada, flood’larda
Sabah kuşağında, akşam haberlerinde
Hiç görmedin ya sen beni
Hayat beni sansürledi
Hadi itiraf et;
Senin de işine geldi…