Kayıp

Şiir- Hakan Yiğit 

dönüp dolaşıp aynı yerde gibiyim
oysa dünya sonsuz bir inşaat gürültüsüdür
ve ben dünyanın gürültüsünde kayboldum

büyüleyen bir ses dalgası içinde boğuldum.
beni sev…beni sev…sev beni….

sevebilirdim
bir toz bulutu olmasaydı önümde
ben bu dünyanın tozunda kayboldum.

benim durduğum yer iki mevsim arası.
yağmuru dinmiş geceden sonra
tüylerini kurutan bir köpek gibi
sarı bakışlarıyla geziniyor içimde
uzaklar,
benim geldiğim yer
iki sessizlik arası
uzun akşamlara dökülüyor karası.

dedim ki insan geçimsiz bir varlıktır
bazen kendiyle bile kavgalı
aklımda kaldıkça bu acı
ne maviler kalacak bir gün
ne ağların özgürlüğü
kendi yaramın kurdu olacağım.

Şiir- Hakan Yiğit 

Hakan Yiğit

şiir umuttur

ummadığın anda çakan şimşekler gibi

saçlarındaki ateş dikenleri gibi