Dünya

Şiir: Nilgün Kurnaz

Anlamıyorum, anlayamıyorum
Ya da anlamak istemiyorum
Bilemedim bu dünya bir şaka
Her köşe başında umutsuz vaka!
Kendimi geçtim, hadi be birader
Bu adaletsizlik ne alaka!
Ben de bilirim susmayı!
Susup haksızlığa göz yummayı
Ama insanız işte, insanız kardeş
Nefes almamız bile kıl payı
Yoksulluk dediğin çile
Asıl yoksulluk kalplerde
Sevgi, şefkat yoksa insanda
O insan sefillikler içinde
Suçlu ben miyim sence
Dünya karanlığın gölgesinde
Aşktan yoksul kalplerde
Taşlaşmış gönüllerde!
Dön dünya başımı döndür
Umutlarımı bir bir söndür
Zaman hiç durmaz geçmekte
Her gün umut beklemekte!
İçinde hapsoldum Dünya!
İçinde boğuldum, yoruldum
İçinde hapsoldum Dünya!
İçinde boğuldum, yok oldum
Ağlama artık boşyere
Acımaz, acıtırlar seni yine
Düşenin dostu var mı hani nerde?
Vicdan ölmüş yerlerde!
Yazık deme, yazık etme kendine
Yazık olur sana bu bozuk düzende!
Boşver artık seni üzenleri
Boşver içinde kalan ukteleri
Boşver hayalleri, yaşa gerçekleri

Gerçekler bu değil mi ki!