Yankı
Şiir: Nurgül Öztürk
Sana kolaymış
Birikmiş sözlerin ardından bakmak
Dilimin yetmediği
Benim ağzımda zehir
Dışarıda dünya varmış
Yollar birbirine dolanmış
Bana ne
Ben gurbet gibi
Dururum köşemde
Bir sudan ötekine
Yürüdüğüm ömrüm
Yol değil
Nihayet geldim,
Sana geldim
Kırık dökük sokaklarımda
Yokluğunun yankısı
Ama ben duymuyorum
İnsan bile bile
Nasıl da kandırıyor kendini
Hatırımdaki her cümle
Göz göz boşluk içimde
Hüzünlü ve ağır,
Yara gibi
İyileşmiyor bazı yokluklar
Yoksun
Eksik her şey…
Gördüm
Bir kereymiş ayrılık.
Ben şimdi ne yapayım
Hatıranı öpüp koyuyorum başıma
Bir tohum gibi dikmişiz sonsuzluğa.”
Nurgül Öztürk
“Bakma sen, kuşlar bir uçumluktur ne de olsa Denizler bir fırtınalık görkemliBizse kendimizi insan olarak Bir tohum gibi dikmişiz sonsuzluğa.”