Ağrıma Astığım Taş

şiir: Emre BİRDAL

 

“Görüyorsun bir acıyı gidiyoruz seninle
Örselenmiş söz yığınları bırakarak.” (Metin Altıok)

 

I.
Bir ırmağın membaında bulanırken zerreye
Görülen er düşüydün acıya sıza sıza
Zor ettim sabahları bul/aştım
Tozunu muska bilip hezeyanlar ağzında
Soyunduğum esvapların gadrinden, garezinden
Devirdiğim kitapların setrine sığındım tüm cehlimle
Peltek bir kasım gülü bitiverdi ezkaza

 

Ey avucunda kavisler bulup

fallara daldığım kehanetim
Her kör vehme kozalar ördüğüm
müstesna icazetim!..

 

 

II.
Kor ettim imameyi, darmadağın kehribar
Tövbekâr hücrelerle dolu bu kadim ehram
Nazara geldik yine katran zaman içinde
Sen de karart gözünü, içini değil
Çığlığın erittiği sarkıtların ucundan
Çarpıntının geldiği çiçeklerin tacından
Damlayıver apansız aç biilaç derime
Ne gür bir deveranın kalbine düşeceksin
Sonbahar zilcurcuna, köşeler şenlik cümbüş
Yok… Bulanık bir ihtimal,
Tütün renkli soğuk düş…

 

Ey köhnemiş ömrümü bir kademle
imar eden inayetim

Alnıma yerleri öptüren

sehivsiz ibadetim!..

 

 

III.
Bir firar alameti göğün lacivertliği
Hile hurda olmadan tenezzül makamınla
Açsan sığınağının muhkem kapılarını
Ölçüsüz bir hücuma yenilmeden şu kaygı
Ihlamur tazeliği tütse kirpiklerinden
Bağrıma bastığım taş öğütse mezalimi
Yaslı bir kemanenin tellerinden dökülen
Hicaz nağmelerine sarsam
Bahtsızlığımı, ıssızlığımı

 

Ey metruk gözlerimde

dozu kaçmış cüretim

İntizarın rahminde

büyüyen metanetim!..

 

şiir: Emre BİRDAL