Yalnızlık Ritüeli

Şiir: Esra Bal

Yeni bir yalnızlık doğurdum dün gece,
Sancısı öncekilere benzemeyen bir yalnızlık…
Kordonunu kendi ellerimle kestim.
Doğurduğum yalnızlıkların yanına ekledim;
Onlar çoğaldı,
Ben eksildim.

Yeni bir yalnızlık doğurdum dün gece,
Zamansız doğdu, saracak bir şey bulamadım.
İçimdeki boşluğa sardım sarmaladım.
Yüzünü, ellerini, saçlarını okşadım,
Doğurduğum yalnızlıklara baktım;
Onlar ağladı,
Ben tükendim.

Yeni bir yalnızlık doğurdum dün gece,
Ne zamandır taşıdığımı bilmediğim,
Bilmeyi de doğurmayı da istemediğim.
Aynalarla savaştım,
Kıvılcımlar saçtım,
Barışamadım.
Gözlerimden kaçtım,
Kaderden kaçamadım.
Kırkı çıkmamış yalnızlıklara yakalandım;
Onlar sustu,
Ben ağladım.