
Kirli Zaman
Şiir: Deniz Yılankaya
uyandım.
geceydi ve kirliydi zaman
dilimin tuzunda; is
önce hafif bir rüzgâr,
titreyen gölgeler
ve onlarca ayak sesi.
pencereden yükselen ışık
saçlarımdan tenime indi,
kendimi sakladım.
acıyı büyüten bir bekleyişle
çoğaldı nefretim,
öncesi dağ
sonrası uçurum.
geceydi ve kirlendi,
elime düşen kar tanesi,
içeride kilitli kaldım.
şimdi nereye baksam
tek bir fotoğraf karesine sığmış
çocukluğum karşılar beni…