Kedi

Şiir: Şenol Başkaya 

 

Ne zaman birikse

Dağınık düşünceler pencereme

Avucumda çoğalsalar kavgalar

Yumruk yumruk dökülseler uykularıma

Kabuslarımdaki coşku

Dertlerimdeki tutku

Bırakmazsa peşimi

Her kaybolduğum boşlukta

Tırmalasalar da ruhumu derin derin

Bastırıp çığlıklarımı birden

Bir kedi uykusu üflerdim sözlerime

Şimdi bana huzur ne diye sorsalar

 *

Ne zaman azalsa

İnsanlar gözlerimde

Kulaklarımda yankılansa da sessizlik

Boşluk boşluk genişlese de ıssızlığım

Dudaklarımdaki şarkı

Aynalardaki yankı

Haykırsa da yalnızlığımı

Her seslendiğim kelime

Düşse de hiçliğe sakin sakin

Bozup bu sessizliği aniden

Bir kedi yakınlığı gösterirdim herkese

Şimdi bana dostluk ne diye sorsalar

 *

Ne zaman düşerse

Yorgunluk kirpiklerime

Oluk oluk boşalsa damarlarımdan hüzün

Nabzımdan anlaşılsa üzgün oluşum

Ruhum damlar o zaman karanlıklara

Hatıralarımdaki soğukluk

Tebessümümdeki burukluk

İsyan etse de umursamazlıklara

Sessizce titresem de için için

Kırıp bu buzları yüreğimden

Bir kedi sıcaklığı sarardım ellerime

Şimdi bana şefkat ne diye sorsalar

 *

Ne zaman dolarsa

Hasret rüyalarıma,

Kimsenin izine basmasa da adımlarım,

Başına buyruk olsa da yalnızlığım,

Sırtımdaki hakikat

 Dünyadaki bu zalim nakarat

Uzatsa da sürgünümü,

Kendimden ve her şeyden

Kaçsam da bezgin bezgin,

Atıp bunca derdi düşüncelerimden

Bir kedi gibi kıvrılırdım gölgelerde

Simdi bana özgürlük ne diye sorsalar