Mahallede Bir Meczup

Ayak üstü uğradım kalbime

Bir yoklayayım, na’pıyorsun diye

Yoktun, çıkmışsın…

 

Ben de uğradım “Kırık Kalpler Kahvesi” ne

Soğuk çay içtim beklentilerin üzerine.

Hayat bu, tavla gibi,
Hep düşeş gelmiyor, mütemâdî yekte

Yetmiyor ki bazen şeş de

Bedelini ödedim, çıktım öylece…

 

Oradan yürüdüm “İki Göz Çeşmesi” ne

Tuzlu su serptim yüzüme

Serpmek de ne kelime

Yıkadım iyicene…

 

Derken tuhaf kokular yayıldı

“Taş Yürek” fırınından

Yüreğim döndü kokudan

 

Açlığım da yoktu zaten,

Ben yürek yemiştim

En kanlısından…

 

“Gönlü Buruklar” meydanında

Yürüdüm uzun uzun…

Sağdaki sokağa sapınca

Soldaki apartmanın adı “Hüzün”

Brandalar kapalı, perdeler düğüm…

 

“Ciğerimin Köşesi”nde

Oturmuş bir kız, bir oğlan

Az hasbihâl edince

Ne tez geçmiş zaman!

Akşamın da vakti girdi

Birazdan okunur ezan

Azrail mesaide,
Eli kulağında imam…

 

Döndüm dolaştım öylece

“Bağrı Yanıklar” mahallesinde

En son yine uğradım kalbime;

Baktım, hâlâ yoksun,

Gelmemişsin…

 

Daha ne kadar beklemeliydim ki?
Ben de haritamı çizdim.
“Canımın içi” nden geçen bir kestirme buldum

Yolumu tuttum, evime döndüm.
İçeride hâlâ bekleyen, bir kendim buldum.

Bağrıma bastım, bırakmamacasına

Sarıldım…