Son Gün

Şiir: Beraat Gökkuş 

 

Son gün başladı

(Şairlerin öldürülmesi ile başladı son gün.

“Şair yoksa şiir de yok

Şiir yoksa son günde

isyan ve özgürlük de yok” dedi adam.)

Bir gün on gün aylar yıllar

ve asırlardı son gün

son gün başladı

ne kadar da uzadı

hiç birşeyin iyiye gitmediği hissi

bıraktığında selam vermeyi

başlayan gündü son gün

hatırlamadın mı

Bastille Meydanı sessiz

devrimlere susadı

(Son günde cevaplar yoktu

sorular vardı:

“Bastille Meydanı bir yer miydi,

yoksa bir durum mu?”)

şairler sessiz kaldı

son günde

son şiir de yakıldı

“Bir gören oldu mu?”

diye sordular yakılan şiiri

Suskun adamlardan birisi

konuşmaya durdu:

“Ey Çanakkale’de dalga dalga

kanla toprağı sulayan

Ey Sakarya’da Allah Allah diye

soluğu rüzgarı besleyen

Son günde

sabrın çatlamadı mı

Ağlama, başını kaldır

Senin başın ki göklerdedir yeri

Beklemekte Bastille Meydanı sessiz

devrimlere susadı

Son günde

neredesin çocuk

Sabrın daha çatlamadı mı

Sen çok Saraylar yıktın

yoksa hatırlamadın mı

Ve yeraltında

Ve Nation Meydanı’nda

duvarda şöyle yazıyordu:

Et la Nation s’empare du trône.”

Bugün son gün

yoksa hâlâ anlamadın mı:

Şair yoksa şiir de yok

Şiir yoksa isyan

ve

özgürlük de yok

Bizimkisi

asırları aşkın son günde

bir şiir özlentisi