Bir Mendil Yolcusuz

Şiir : Emrah Turan 

Fotoğraf: Altan Kendirci 

 

Zahir yy’ın ardından

 

 

Kanayan dudaklara çalınan
Beyaz bir mendil,
Zahir bir yakutun ışıntısı
Ay kadar berrak ve zarif
Yıkılan imparatorluk kadar ağır
Sayısız bir belleğin aynası.
Şimdi ellerim bomboş;
Duvarda portreler
Yalın gözler ve tutsak eller
Başköşeler sessiz ve yalnız.
Bir dudaktan çalınan kan
İşlemeli beyaz mendil
Yalvarma, isyan ve melun dil
Zaman ki tövbekârlarla dolu;
Kimi yeryüzünde,
Kimi gökyüzünde,
Kimi yeraltında…
Zahir bir yolculuktu bakış
Vedalar ıssız ve soğuk
Mizanlar sayfası meçhul
Yolcu gemiler, dolu rıhtımlar
Sallanan bayraklar ve sıcak
Evler dolu, minder sarılı
Bir, iki, üç… ayaklar ardınca
Islak sineler ve yeşeren goncalar
Kürek ve kazmada kalakalmış
Avuç toprak, lapa kar ve çamur

Aynalar limanın meddücezirliği
Sahillerde duran ve giden bekçiler
Seherde ulu’r kavak
Can huzurda, canlar mahşer ordusu
Yol’cu Baki’ye el divana durur
İn çıklarda tıkırtılar bihaber.
Kuruyacak güller siner mendillerde
Susamış, kavrulmuş dillerde
Bekler aziz bir hatırlanış!
Zemheriye adım adım yoldaş
Bahara adım adım evindaş
Sile’n duvaklara çarpar
Yel ve kuruyan gözyaşı…