Kadıköy

Şiir: Yasemin Öztürk

Fotoğraf: Osman Özümüt

Mutlu ayrılıyor herkes Kadıköy’den.
Bir vapur kalkıyor iskeleden martılara emanet.
Kalanlar umutsuz yokuşları tutuyor.
Cami duvarına oturmuş ağlıyor alçaklar.
Ekmek kusarken çocuklar sokaklarda,
Cüceler gölgelere meydan okuyor.
Ellerinde ateş cadılar çıkıyor kuytulardan,
Kendi ölümünü arayan şairleri kovalıyor.
Alev topu yükseliyor göğe gece aydınlanıyor.
Son perdenin canını okumaya hazırlanıyor,
Öylece duran elleri dövmeli hüzünlü kadınlar.
Bir süpürge düşüyor yere savruluyor.
Şimdi acı bir çay içmeli ama ellerim kanıyor.
Karşımda duruyor, göğsüme asılı bir nişan gibi yaşamak.
Rast makamında şarkılar yükseliyor semaya.
Düdük sesi geliyor denizden yokuşlara.
Bir vapur kalkıyor iskeleden martılara emanet.
Mutlu ayrılıyor herkes Kadıköy’den.