Kadın Portresi

(8 Mart Dünya Kadınlar Günü İçin)

Şiir – Sevde Budakçı

Fotoğraf – Maksim Goncharenok

Biz kadınız!

Altın suyuna batırılmış yüreğimizle,

rüzgâr karşısında yaprak gibi savrulur,

kök salmaktan vazgeçmez, direnir,

doludizgin sever, sağlam yaşarız bu hayatı.

Korkunun eşiğinden koşar adım kaçar,

umudun zirvesine çıkarken,

sığırcık kuşlarının sesi yansır içtenliğimize…

 

Biz Kadınız!

Sevdanın ağırlığı sırtımızın üstünde,

karadut lekesi eteğimizde,

derdi gibi dermanı da kendi içimizde,

bir maviliğin peşinde,

taze kekik kokan sabahlara,

aydınlık gözlerle uyanırız…

 

Biz kadınız!

mor renkleri; menekşe de, akşamyıldızı güzelliğinde,

ağrıyı sızıyı bir tek aşk derdi içinde,

masumluğu bir çocuğun,

bir kedinin bal gözlerinde bulur,

her düştüğü yerden inatla ayağa kalkarız…

 

Biz kadınız!

Ağlarız…

ağladıkça sığınırız benliğimize.

Anadolu kadının beyaz çemberinde

ümit dolu göğsünde,

tarla başında, odun ateşinde

zorlukta, darlıkta, geçimde,

ilmek ilmek emek kokan nasırlaşmış ellerde

birliğimiz, inancımız ,sevgimiz vardır.

 

Biz kadınız!

Kururuz…

Kurudukça ahlat ağacı gibi,

dallarımızdan doğar yeniden ışık.

Ve hep birlikte, yan yana güldüğümüzde

Tanrı çiçek açtırır, 

kalbimizin en kuytu derinliklerinde.

 

“Biz kadınız! Yani İnsanız!”

Şiir – Sevde Budakçı