Bir Göç Hikayesi

Şiir – Hatice Can

Gök mavi

Deniz mavi

Ufuktaki umut mavi.

Yüklenip sırtıma dünyamı,

Geride kalanının

Telaşına düşmeden

İlerliyorum.

Yol boyu

Portakal çiçekleri ,

Onun dahi

Kokusu mavi.

Kımıldıyor kökleri

Ümit ağacımın.

Unutuyor acısını,

Bir nebze

Ezilmiş, kuru yapraklarım.

Dal veriyorum yeniden,

Budanan hayallerimden.

İçimde bir orkestra

Ritim tutuyor

Umut  tomurcukları.

Bahara hazırlanıyorum,

Hedefim;

Adını bilmediğim

Bir özgürlük ülkesi.

Ayağımda memleketin tozu toprağı,

Ege’den  bırakıyorum suya kendimi 

Rodos’ta göğe uzanıyorum.

Gök mavi

Deniz mavi

Ufuktaki umut mavi.