Mahallenin Şık Abileri

Şiir: Rasih Yılmaz

 

 

Mahallenin en şık abileri;

zarif perde gibi inmiştiler zamana,

dokunsak parçalanacaklardı.

Ekmek olmazdı sofralarında

ama kolalı olurdu gömleklerinin yakaları.
Hepsi filintaydı, jilet gibiydi yürekleri…

Dokunulsa, kesecek gibiydi sözleri.

Tesbihsiz zikirdi halleri de

yürürken ‘hû’ çekiyordu paçaları…

Kaldırım üstü muhabbettiler,

tutup kaldıramadık düştüler.

‘Düş’ tüler raconu gece lambasına kestiler,

karanlık oldular.

Gölgeleri kayboldu,

yürüdüler ve yürüdüler

adım adım kendilerini ezdiler.