Gelincik Çıkmazı

Şiir: Dilek Kaptan

ân akar, alaca karanlık çöker

hep rüzgardı gelinciğin derdi

kelebek çırpınışını andıran

yol bulamaz yıldızsız gecede

kendine doğru

kendisi içindi vakitsiz sitemleri

 

gelincik

sen yellerden geçemedin

ben bilsen bu bahar

en çok seni sevdim

hasret kalmış bozkırlar

rüzgârla dansına

benimse ellerimde titrer kederin

yaprak yaprak

kırmızılarım tükenir önce

 

bir papatya olamazsın sen

ne de bir gül

kırmızılardan derme çatma bir gönül

 

yine bir gelincik

kanar, ağlar güneşle

saçar yaslarını dört bir yana

aldırmaz hiçbir kır çiçeği

bilmez ki gelincik

toprağın göz hapsinde cilveleri

 

tozlarından anladım

belirgin izleri

belli ki çok olmamış rüzgârlar 

seni terk edeli

sen yine de narin

sevinçlerinin ışığında var oluyorsun

ben gelincik çıkmazlarında şaşkın

ağır aksak yürüyüşlerin ardından

siliniyor iz gibi

giz gibi adın

 

diriliyor sen yoksan

aklımdaki kırmızılı uçurumlar

ve hep atlamaya hevesli ruhlar

aynı cevapsızı sordular

-bir gelinciğin derdine

rüzgâr olmaya ne var ?

Şiir: Dilek Kaptan