Ayna
Oyy ki sen;
kederli dilin habercisi,
hezeyanları ile koyver delini.
Satırlar bıraktım,
okursun şehrinde…
Gelişin geç kalmıştı yalnızca,
gidişinden de önce…
Kimse bakmaz ki
benim gibi sana…
Gözlerimi çekersem
gözlerinden;
yüzün kaybolur!
Hiçbir ayna göstermez anla;
ben kaybolursam,
sen kaybolursun!
Her yerim yara;
ille de kana, bulandım kana…
Sustum, sustalısı saplı façamda;
sarhoşum: akrebim ağında,
zehrim oy ki ne tatlı ilaç bana…