Sorma

Şiir : Sercan Erdinç 

Fotoğraf: Faruk Tokluoğlu 

 

Sen kırıldığıma bakma.

Yaşamak budur belki,

Bir fotoğraf düşlüyorum,

İnşaatın en üst katında,

Zehir zemberek bir işçi.

Gökyüzüne yakın.

Yerin en dibinde.

Üstünden geçen bir güvercin,

Güneş de batmak üzere,

Tablonun en acı vericisi,

Karanlık çökmeden hemen öncesi.

İnsanlar koşuşturuyor sağa sola

Hepsinin telaşı uçsuz bucaksız.

Yarın için daha derbeder şarkılar kurcalıyorum

Aklımın köhne bilinçaltında.

Yaşamak budur belki,

Diyorum her sıkıntıyı

Üst üste yığıp ver yansın etsem,

Ateşin dumanına üşüşür diye,

Korkuyorum eş dost.

Diyorum toprağa karıştırsam etimi,

İlik kemik karışsam geleceğe.

Kalmamışken beklentim yarından.

Her insan yıldızlara ulaşamaz bilirim.

Ben kayan bir meteora

Kucak açsam en azından,

Söndürsem göğsümde.

Biraz ışık doldururcasına,

Yüreğime, bir nebze,

Bayram havası yaratsam,

Gece-i mabedimde.

Ya da karanlık matemimde.

Yaşamak budur belki

Tüm korkularının ucunda yürümek.

Umutsuzlukla dans etmek,

Çalım atarcasına raksa düşmek,

Derdinle kederinle

Bir duble bardağa olta atıp

Beklemek huzur içinde…

Buz gibidir ellerin,

Ateşi avuçlamak istersin.

Yaz gibidir gülüşlerin,

Türküler karlar altında kardelen.

Gemi gelir bir gün elbet

Sen beklemenin sevdalısı

Nedenini sorma be kardeşim

Yaşamak budur belki

Her yağmur damlası

Arabesk bir tını ile düşer

Dilinin ucuna

Kurak topraklarının belalısı…

 

Şiir: Sercan Erdinç