Kızıl Nehir

Şiir- Feyza Yılmaz 

Fotoğraf- Atahan Demir 

İçinden nehir geçmeyen

güzelliğin diyorum Yusuf,

seni değil bizi öldürecek.

Deminde koyulaşan

zamansız bir ihmal gibi

bakışlarındaki celvet.

Ah, kör olsun da görmesin…

Tüm dünyaya yetecek

o nasıl bir kıyamet!

Vuslatsız bir döl düşünde

   saatini bekler tohumlar.

     Ola ki olmamış meyvesi

        kalpsiz bir ana rastlar.

Kızıl nehirler usul usul

dehrin kalbine akar.

Beden yürür, ceset çürür;

kelam geleceğe bakar.

O ruhsuz gemide

hayal yüklü nice hamal!

Tutmamış maya gibi

lal kesilir hikaye,

dil hakikate susar…

  Ne karalamak geliyor içinden

    ne ilelebet konuşmak.

      Ömrünü çalıyor baksana

         yazılanları yaşamak!

Köşeleri silinmiş hayatın,

daracık boşluğa sığmışız.

Bir akarsu geçse dibinden

memleket diye yanılmışız.

Biz dediğin tekerlemeler

metruk ülkede kalsın…

Bu ham sözler pek yavan,

nerede hakkı çiğnenmiş

yeri çıldırtan zaman!

Gönül fabrikası mühürlü,

  kalpler yontulmuş heykel…

    Pasından kaskatı yeryüzü,

        sarsılan toprağa bedel.