Ölümüne Yokluk

Şiir: Rasih Yılmaz

Fotoğraf: Bayram Musayev

Küpeleriniz çizdi yüzümü,
tenimde ‘kan’sızı!

             Akıl melekeleri sahipsiz…

Acı;
    hırçın,
          bağımlı!

Gözünüzde buz tutmuş bir ay,
                ince bir saz ağlıyorduk…

İmkânsız bir vaat;
‘siz’siniz!
          Neden öldüğümü bilemediniz…

   Alay alay uzaklaşıyordu zaman,
            geleceğe ayrılıyorduk,
                                      arsızdık!

Azrail geliyordu,
                    yelesi gümüş:
ardı, önü sonsuzluk;
                    saklanıyorduk…

Biz biliyorduk,
        ‘o’ bilmiyordu,
                ölürken bile yoktuk!

 

 Şiir: Rasih Yılmaz