İç Kanama

Şiir: Ahmet Bozkuş

 

Kurşun geçirmez zırhlar giyindim kat kat

Yine de hayat

Geldi geçti tenimden

Saatler beni sırtımdan vurdu

Dilimde yarım bir selam

Alnımda derin bir çizgi

Alnım ki okunmaz yazılar yurdu

Uğradım mütemadiyen hezimete

Beni çok özlüyordu

Bıçağında zamanın damla damla

Heyecanım duruyordu

Buradan ilk geçen benmişim sandığım

Her seferinde ayağım

Takılıyordu başka bir ayak izine

Yollar alt yazılı hikayeler gibi akıyordu

Yazıya baksan hikâyeyi

Hikâyeye dalsan son çıkışı kaçırıyordun

Köprüden önce

Kırık bir aynaya yansıyan

Yaralı bir yüzdü hayat bence

Çizgiler benden mi aksimden mi bilemezdim

Yaralardan kaçmak için kaç aynayı ezdim

Tükendim, kalem değildim

Yoruldum, yol değildim

Göç ederken umudum, toprağa imrendim.

 

Fotoğraf: Andras Stefuca: https://www.pexels.com/tr-tr/fotograf/dunyanin-zirvesindeyim-250-milyon-dolarlik-daireden-gorunum-18003658/