Acı Arın

Şiir: Esra Kuş 

Benim gözlerimi başkasına verecek.
Arsız,dul bir kentin arta kalanlarını da.
İzini sürdüğü,
haritanın ücrası olan,
koyu zamandan büyükçe gözlerimi.
Prag’tan kalkıp gelmiş eteğimi,
Topuğumun çiçeklerini söküp bir de.
Ben buna bayılmıyorum.
İyiden üstün değil.
Kötüden farksız bütün bakışlarım.
Hohlayınca buğulanan öksüzün
Acı arınık niyetini de.
Sen buna imrenmiyorsun.
Güneşten ve kaynar sudan sıcak değil.
Sadeden farksız bütün dikkatlerin.
Örgümde batıp çıkan ilmek,
Öldüğümde giyilen simsiyah ceket…
Bu da farksız,
Bu da körpe,
Bununla aşağı.
Aşağı yukarı gözlerim kandil.
Başkalarına verilmiş,
baştan ayağa koyu zamandan

büyük gözlerimi.
Şimdi kısılabilir,
Şimdi yumulabilir,
Yarın önce gözlerim ölebilir.
Arsız,dul bir kentin kayıtlarına sonsuz geçebilir.