YAR’IM
Şiir: Emrah Turan
Küle tırmanır çiçek
Ben, sen yanmaya razıyım.
Sen gittin,
Bahtımıza, biz kaldı.
Baharda bir çiçek eksik
Sonbaharda bir yaprak fazla
Bir sayfada mürekkep;
Azdan çok
Çoktan az, ağladı.
Her şey yâr’ım kaldı
Biz dahi yarım yaşadık.
Tozlu minarelerin boğazı isli
Unutulmuş raflarda iner defterler
Rüzgârın nefes boynuzunda
Uçan ve toprağı öpen.
Kalbim defterler âlemidir;
Yazılmış ve(ya) yazılmamış onlarca sayfalar
Bir el değecek sayılarına…
Beyaz kül büründü pembe kokuya!
Sen, beni yakmaya razısın
Çiçekten kokulu bir taç yürüdü
Gönül defterime.
Kurşun, barutlu çorbayı kaşıklar!
Ufuk siyahla silinse
Umut, beyazla yazılır,
Mavi ve kırmızının muharebesinde
Kim kârlı çıkacak?
Sen gittiğinden beri
Ben kayıplar defterine bakar,
Sen, gelen kayıtları tutuyorsun!
Gönlümün bacalarını kapatır mısınız?
Fotoğrafımız, Titanik’in hatıratının kopyasıdır.
Gün aymaz karlı bir ovanın telgraf direklerinde
Beni, gönüller yakmaya razıyım
Gönüller, gönüllü yanmaya razı
El açtım onlarca gönle
Kovuldum, kovuldum dergâhlardan!
Ne yöne dönülse âlemler dökülür;
Bulutlar oynayıp gittiler,
Toprak heyecanlandı, kurudu
Kıvıl kıvıldı balıklar, su bulandı…
Bahtsız bir aydı yıkadı şakaklarımı
Zamanın askılığında sallandı ruhum!
Önce deniz üşüdü sonra ellerin düştü
Nerede kaldı eski günah(kâr)lar!
Yâr nefesi bene dokundu
Ben çürüdü kimsesizlikten.
İbibikler seherde kaçırır seslerini
Kaktüsler siyah kaldı ellerde
Kuşlar, ertesi mevsime uçar hasret kanatlı
Bir yaprakta iki tırtıl ve rüzgâr
Beyaz acı tütün yakılır
Külü avuçların dağını doğurdu.
Hasırsız yere diz çöküp ağladım;
Bir yokluğa bakılır ardınca,
Bir küllere karışılır gözyaşı.
Beş pembe taç oturdu yüreğime
Aynalara bakamadım kendimce
Yüzümün vadilerinde kayboldum
Bitimsiz bir nehrin
Vuslatı omuzlarıma biner…
Hangi çiçek kokusundan yoksun kalındığını?
Çeyreklerin birbirini kovuşundan anlaşılır.
İbrahim nârından eman dilenir,
Bulutları tırnaksız eşelediği bilinir
Cemalinde durur binlerce Yusuf
Bir yaprak tütün ısıtır Mezopotamya’yı
Kovulmuş, yakılmış yüzlerce yüzde
Suskunlar tiyatrosunda binlerce titan,
Sırt sırta verirler altın bir yatakta
Ben yarım yâr yarım,
Yarım yarımdan az kaldı
Şiir: Emrah Turan
*Coğrafyamın kaderlerine mahkûm annelerine…
