Eşik

Şiir: Deniz Yılankaya

Fotoğraf: Tomris

 

yaz sonu,

acı haberlerin boyadığı 

gri bir sabaha açıldı gözlerim.

onarılmayı bekleyen gülüşlerin

ve pas tutmuş anıların ortasında

karanlık bir orman gibiydi 

yüzüm, ellerim.

 

bulutlar dağılmayı,

kitaplar okunmayı bekliyor.

yoruldum,

her yenilgi, her yalnızlık sonrası 

rengi solmuş umutlarımla

yeni adreslere taşınmaktan.

 

toprağa düşen tohumların 

yeşermeden solduğu,

yakıtı hırs ve öfke olan 

dünyada değil,

çokça kuru yaprak 

ve terk edilmiş kelimelerin arasında

yaşamak dileğim.

 

belki bu yüzden 

giderek azalıyor etrafımdaki sesler 

ve deliliğin eşiğinde gezinirken 

İçimde infilak ediyor kentin ışıkları

 

her şey hızla kirleniyor…

Şiir: Deniz Yılankaya