Çingene

Şiir: Hakan Yiğit

Fotoğraf: Furkan Demir

inandım ki susmak her şeydir

ben ki bütün geceyi çatlak uykularda kendi ağzıma susarak geçirdim

senin sözcüklerinle gecenin köründe ağırladım kendimi

sadece sen inanasın sesime kimse değmesin diye

uyandırma zili kör karanlığa ayarlanmış bir saatten bakıyorum zamana

ben diyeyim beş ya da hiç dakikaya kadar uyanmazsam

ya da uyandığımda yüzümü yüzünde bulamazsam

havale geçirmiş bir düş kırığıdır benimki

 

oturmuş bakla falı bakan bir çingeneyi dinliyorum

üç vakte kadar diyor ben sana söyliyeyim hiç vakte kadar

sanırsın yanımdasın ömrümü uzatan bir öpücüksün yanağımda

bilmiyor çingene her öpüldüğümde niye ölüyorum

işte o zaman niye harfleri kırıyorum şiir oluyorum

 

bazen vurgun yercesine dalıyorum yüzüm değişiyor

o zaman beni annem bile tanımıyor

 

bak yine daldım 

çingene sana nazar değmiş kurşun döktür diyor

bilmiyor çingene eritip içimdeki sevgiyi belki acıyı

kurşun döker gibi döktüm anlatamadım

sonra kendi sesimi döver gibi sus pus oldum

 

inandım susmak her şeyi açıklıyor

 

Şiir: Hakan Yiğit