Ocak 2022 – Lapsus Dergi

Bir Kereliğine Nesli, Lütfen

Gülme Nesli, bir kereliğine ve son defa soğuk betondan bir duvar taklidi yap benim için.

Düş bahçemden cümleler topladım, şiir yazmak için umuduma

Gidemediğim şehirde saklı kaldı gülüşlerim.

bilmiyor çingene eritip içimdeki sevgiyi belki acıyı kurşun döker gibi döktüm anlatamadım

Yorgunluk biriktiriyorum inan seni ağırlamaktan

Biz hep başkalarının Gökyüzünde süzülen uçurtmalarını izlemeye Alışığız

Uykuya aşeren Pazartesi’de Sokakların midesi karışık, gastrit yolda

Aldatmadık biz. Kelimelerin büyüsünde boyanmış masum çocuklardık.

Bir kadın kötü yola düşmeden de ayakta kalabilirmiş. Keşke buna sen de inansaydın.

Çiçeklerim soldu, ışığa hasret kaldılar tabii. Kaç zaman oldu güneş görmeyeli.