Kırık Dönüşüm

Şiir: Nurgül Öztürk

 

Kendi sesinle bulursun kendini
Kendi sesinle kaybolursun
Önce yüzün
Sonra gölgen silinir
Kader sabrın terzisi
Her anı diker göğsüme
Düğümleri sıra sıra verir

Dönen her çark
Bir başka hayali ezer
Ardında suskun koca kafile gezer

Sorma bana
Dünya gidene armağan
Derdi hep kalana

Sessizliğim soyunuyor
Üşüyorum çırılçıplak
Kara kıştan değil
Yüzyılın utancı var
Yeryüzünün üstünde
Dökülüyor yaprak yaprak

Kırık pusula yönsüz

Karanlıkta düşer yaralı yıldızlar
Bulunmayan izler var
Bilmez misin?
Bu dünyada
Ayrılık dedikleri
Eski bir gelenek

Sen, ben, biz…
Biz hiç utanmadan
Bir ayrılık daha ekledik