Gam Vahası
Şiir: Ayşegül Demir
Fotoğraf: Ekrulila
Bu ne biçimsiz bir hikaye böyle
Londra asfaltını öptüm de uyandım
Asfalt mı beni öptü, ben mi asfaltı
Uyandım işte.
Hayalini pışpışladım rehavetimde
Bal kabağına dönsün, varsın
Bir düş daha.
Olmadı bu yine, sil baştan
Heybemden bir rüya seçip
Uçtuğum, kaçtığım, savaştığım!?
Sokaklarında kaybolduğum şehir
Üstünde rehvan süzüldüğüm
Balkonundan evi kucaklayan deniz.
Uçsuz bucaksız meneviş…
Burgaz’a demir atan vapur
Ilık akşamlarda ferahfezâ
Gam vahası gözlerim
Zamansız gitti lilyumlar beyaza
Durakta asılı buğulu aynalar.
Şiir: Ayşegül Demir
Depresyonla arkadaş, kedileri mi insanları mı daha çok sevdiğinden emin değil. Yazmayı bir terapi olarak gördüğü için yazıp yazıp silenlerden.
Ayşegül Demir
Depresyonla arkadaş, kedileri mi insanları mı daha çok sevdiğinden emin değil. Yazmayı bir terapi olarak gördüğü için yazıp yazıp silenlerden.