Yokluğun Bilmecesi

Şiir: Emrah Turan

Fotoğraf:  Tuan Nguyễn

 

Sen olmasaydın;
Yaşamayacaktım,
Tanrı’yı bilemeyecektim
Arzularım bitecek,
Umudun elini tutmayacaktım!
Hep üşüyecektim;
Kınalı saçları hiç örmeyecektim
Yalpalayarak yürüyecektim
Sisler, bulvarları boyayacaktı.

 

Sen olmasaydın;
Gökyüzünü öpemeyecektim,
Yeryüzü ısıtmayacak
Evim olmayacaktı.
Serçelerin başları yaralı olacaktı!
Bir kedi hiç sevilmeyecek
Ay çeyrek doğup,
Hep çeyrekler olarak kalacaktı.
9:75 trenine
Bir defa yetişemeyecektim!

 

Sen olmasaydın;
Sevmeyi, sevilmeyi bilemeyecektim
Saçlarımın zerresi okşanmayacaktı
Yoksunluğumu öğrenemeyecektim
Buketlerdeki çiçekleri,
Saymaya sabredemeyecektim!
Ay(a)larım hiç terlemeyecekti

 

Sen olmasaydın;
Ben eksik kalacaktım;
Kâküllerin yitik cennetlerini
Gözbebeklerimde yaşayacaktım.
Güller, kızıl meydanına dönüşecek
Ve ben düşman kesilecektim!

 

Şiir: Emrah Turan